Πριν λίγες μέρες στην Βουλή μαζί με αλλά στο νομοσχέδιο σκούπα ψηφίστηκε και ενα άρθρο για τους γιατρούς για την ευθύνη των γιατρών. Υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου, ψήφισαν μόνο οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας ενώ καταψήφισαν όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης.

Η τροπολογία για τους γιατρούς ήταν μέρος του νομοσχεδίου του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας, της προστασίας της δημόσιας υγείας και άλλες επείγουσες διατάξεις».

Και τι ψηφίσανε; Το ακαταδίωκτο για τους γιατρούς που ασχολούνται με περιστατικά covid-19.

Είναι μια τροπολογία που κατατέθηκε από τον υπουργό Υγείας και στο άρθρο 3 δίνει το ακαταδίωκτο σε όλους τους γιατρούς που ασχολούνται με περιστατικά covid-19.

Εάν π.χ. ο συγγενής κάποιου πεθάνει και έχουν την υπόνοια οι συγγενείς ότι πέθανε από αμέλεια γιατρού εξαιτίας χειρισμού που έκανε για τον covid-19 δεν έχουν δικαίωμα οι συγγενείς να μηνύσουν τον γιατρό.

Είχανε ψηφίσει ως γνωστόν το ακαταδίωκτο της επιστημονικής επιτροπής που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό τώρα έχουμε και το ακαταδίωκτο για τους γιατρούς.

Ο Ιατρικός Σύλλογος και οι γιατροί για αυτήν την ασυλία απέναντι στον όρκο που έχουν δώσει στον Ιπποκράτη πως αισθάνονται; Δεν επιτρέπεται σε μια υπεύθυνη ομάδα της κοινωνίας στους γιατρούς να δίνεις το ακαταδίωκτο δηλαδή την μη ανάληψη ευθύνης για ότι συμβεί. Προς τι αυτή η κάλυψη; Ο γιατρός που κάνει καλά την δουλειά του δεν φοβάται κανέναν.

Ο υπουργός υγείας Θάνος Πλεύρης δήλωσε στην Βουλή «Επειδή γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό στοχοποιούνται με προδήλως αβάσιμες αγωγές και μηνύσεις (…) αποφασίσαμε και πλέον προσδιορίζουμε με το άρθρο 3 της τροπολογίας την αμέλεια του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού κατά την περίθαλψη νοσηλευόμενων ασθενών πασχόντων από κορονοϊό Covid– 19, αποκλειστικά και μόνο σε πράξεις και παραλείψεις, που προδήλως αντιτίθενται στους γενικούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης ή στο ιατρικό πρωτόκολλο για την διαχείριση περιστατικών Covid-19 ή στα υγειονομικού χαρακτήρα μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελληνική Επικράτεια για την αντιμετώπιση της Covid 19.

«Στην τροπολογία που καταθέτει το Υπουργείο Υγείας υπάρχει μία σημαντική ρύθμιση, για την οποία είχαμε δεσμευτεί, και είναι το σκέλος της ευθύνης των ιατρών κατά την διάρκεια της διαχείρισης περιστατικών Covid 19.

Αποφασίσαμε και πλέον προσδιορίζουμε- χωρίς να υπάρχει κανένα ακαταλόγιστο, η ευθύνη παραμένει εάν έχει υπάρξει ιατρικό λάθος- αλλά προσδιορίζουμε με το άρθρο 3 της τροπολογίας την αμέλεια του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού κατά την περίθαλψη νοσηλευόμενων ασθενών, πασχόντων από κορονοϊό Covid 19, αποκλειστικά και μόνο σε πράξεις και παραλείψεις, που προδήλως αντιτίθενται στους γενικούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης ή στο ιατρικό πρωτόκολλο για τη διαχείριση περιστατικών Covid ή στα υγειονομικού χαρακτήρα μέτρα που εφαρμόζονται στην ελληνική επικράτεια για την αντιμετώπιση της Covid 19.

Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, εάν και εφόσον έχουν υπάρξει λάθη στην διαχείριση περιστατικών, μένει ακέραια η ευθύνη, αλλά είναι μία διατύπωση που προστατεύει τους ιατρούς και τους νοσηλευτές από μηνύσεις και αγωγές κατάφορες και προδήλως αντίθετες στο νομικό πλαίσιο.

Στην πραγματικότητα αποτυπώνεται στο Νόμο η διαμορφωμένη νομολογία που υπάρχει από την ιατρική ευθύνη, ώστε να προστατευτούν γιατροί και νοσηλευτές από αβάσιμες μηνύσεις, εάν διασωληνώνουν άτομα και πότε τους διασωληνώνουν, εάν και εφόσον υπάρχουν αρνητές, οι οποίοι βρίσκονται απ’ έξω και τους απειλούν» είπε ο Θάνος Πλεύρης στην βουλή.

Με λίγα λόγια οι γιατροί έχουν στα χέρια τους έναν ασθενή με covid-19 και έχουν το ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟ

Δηλαδή όποιος γιατρός πήρε κάποτε μια άδεια από μια νομαρχία χωρίς κανένα έλεγχο για την επιστημονική του επάρκεια θα θεωρηθεί ανέλεγκτα από τον νόμο αυθεντία; Ιατρική αμέλεια δεν υπάρχει;

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, άρθρο 4, παρ. 1 "Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου". Μερικό ακαταδίωκτο το Σύνταγμα προβλέπει μόνο για τους βουλευτές, και μόνο για την διάρκεια της θητείας τους. Και υπάρχει και μία πρόβλεψη για υπουργούς. Για τα μέλη της επιτροπής που εισηγούνται, για γιατρούς, νοσοκόμες και λοιπούς το ακαταδίωκτο είναι εκ του πονηρού; Γιατί αν πρόκειται απλώς για διατύπωση γνώμης, το ακαταδίωκτο ούτως ή άλλως υπάρχει. Κανείς δεν δικάζεται για έκφραση γνώμης. Σε περίπτωση όμως που η γνώμη αυτή είναι, ως εισήγηση προς την πολιτεία, προϊόν συνδιαλλαγής ή χρηματισμού, ή αφορά την δημόσια υγεία τότε το ακαταδίωκτο είναι και ανήθικο και αντισυνταγματικό. Εδώ δεν μιλάμε για έκφραση γνώμης, μιλάμε για πράξεις.

Επίσης ποιος μπορεί να εμπιστευτεί έναν γιατρό που είναι υπεράνω του Νόμου; Που δεν θα τιμωρηθεί; Που δεν παίρνει την ευθύνη για ότι κάνει όταν έχει στα χέρια του ασθενείς;